Denken is niet jij, denken is evolutie

Ik had vandaag een tweet verstuurd met de tekst: denken is een evolutionair overlevings mechanisme.

Dat wij geen apen meer zijn of Neanderthalers willen we graag begrijpen, en een hoop van de mensen accepteert dat we dat ooit waren. Er bij stil staan dat die apen of Neanderthalers niet in staat waren zo "in hun hoofd te kletsen" als wij dat nu doen is een rare gedachte. We hebben het dus geleerd. We hebben geleerd te denken.
Ik ben geen Bioloog en ben ook niet afgestudeerd op de leer van Darwin (uberhaupt niet afgestudeerd), maar wat ik wel zie is dat de mens het paradepaardje is van de evolutie, ja ok sommige insectensoorten daargelaten.
Dat is niet omdat we zo snel een hert konden doodslaan of dat we supersnel ronden wegrennen voor sabeltandtijgers of zo.. Nee duidelijk verschil met al die andere species zijn onze hersenen. Kijk om je heen en verbaas je waar dat mechanisme dit soort heeft gebracht en waar het ons nog gaat brengen.
De aarde is grotendeels geexploiteerd en ik ben een van de weinige optimisten die denkt dat uiteindelijk de mens de aarde zal bewaken als een goed huisvader.
Het denken is een waanzinnig fenomeen welke ontwikkeld is als ultiem overleverings mechanisme.
De boost is waarschijnlijk gekomen tijdens barre koude tijden, tijden dat inventiviteit het enige wapen was welke de mens liet overleven. Genetisch overleven de slimmen en het verhaal van de ijsbeertjes die wit zijn en de evolutie kennen de meeste al.
Blijft staan dat we constant denken, hoe ga ik dit doen, hoe vermijd ik die onprettige situatie, hoe ziet die prettige situatie er uit. Let er maar eens op, veel gedachten zijn er op gericht om niet prettige dingen te voorkomen en prettige te verkrijgen. Het situationeel inzicht is een geweldig wapen maar ook een last.
Het kan een niet ophoudend geheel zijn van constante woordenstromen. Het tempo waarin ik dit stukje schrijf is er niets bij.
'S nachts wordt je wakker met, ik moet dit doen, ik heb dit beloofd, ik moet aardig gevonden worden, die man van de klant etc etc. Ik betrap me zelf er op dat hoe drukker en groter de stress hoe sneller loopt die woordengenerator.
Mensen die mediteren doen dat niet voor niets.
De oosterse leer kent niet voor niets spreuken die eindeloos woorden herhaald om de woorden generator te stoppen. Meditatie trukje dus.
Openstaan voor wat gebeurt zult u vast wel eens horen. Je gaat staan, kijkt om je heen en ziet het plafond en denkt.. goh dat heb ik nog gewit, ja dat stukje heb ik een beetje slordig, misschien moeten we maar
U snapt waar ik heen wil, we zullen die woorden generator af en toe een beetje moeten stoppen, hoe lastig het ook is en soms heel soms laten we hem los. Net zoals ik bij het schrijven van dit stukje.

Als je je daarin bekwaamt gebeuren er mooie dingen.
Plotseling is er veel meer contact met jezelf en je realiseert je dat jezelf verder gaat dan het wezen wat gevoeld wordt.
Zodra je dat voelt heb je een verlichtings ervaring, in feite heel simpel en makkelijk te realiseren.

Je gaat op in het geheel of in een activiteit, tijdens dat ben je de activiteit en niet of nauwelijks meer die woordengenerator..
Het probleem doet zich voor dat je je gaat realiseren dat er een ervaarder is en die dan weer verward wordt met de denker..

Ja het is complex maar stel je nou eens voor wat je nog kan ervaren als je dood bent.



Niets doet het meer, het lichaam is stuk, weg... kan niet meer voelen kan niet meer ervaren. Wat rest dan nog, Het geheel dus, het geheel wat je af en toe proeft als de woordengenerator stil is, de ogen gewoon kijken en je het leven accepteert. Geniet er van, Geniet van het leven of de dood hoe je dat ook mag zien.