De zin van het bestaan

Petrus zat op zijn houten stoeltje de nieuwe playboy door te bladeren en zich te verbazen over een artikel met veel virtuele sex. Toch maar een ipadje scoren mijmert hij...dan ziet hij voor zich een beverig maar zelfverzekerd gestalte verschijnen.
Ok aan het werk...

Een titel die tot lezen dwingt. De zin van het bestaan. U denkt al nou blogger vertel je onzin maar dan zal ik zien of ik jouw zin mijn zin vind.
Misschien is deze blogger wel degene die me eindelijk kan vertellen wat we hier aan het doen zijn.

Eigenlijk was mijn bedoeling niet om zo hoogdravend te bloggen. Het is nogal wat.. de zin van het bestaan.
De gedachte kwam door een plotseling inzicht. Iets wat op een zap moment op tv gezegd werd. Ik zal dat later toelichten.
Maar eerst, het valt niet te ontkennen dat heel veel mensen zich afvragen wat ze hier doen. De eerste regels van deze blog halen dan ook een essentie naar voren die veel mensen als de zin van het bestaan vinden of vonden, namelijk je kwalificeren voor de hemelpoort.

Het vreemde snorretje en de ouderwetse scheiding van het donkere haar laten Petrus geen twijfel, de man aan de poort moet zijn Adolf Hitler.
Petrus trekt zijn emotieloos gezicht en spreekt de woorden. Goedendag heer Hitler, mijn naam is Petrus, wat kan ik voor u betekenen?

De bezoeker trekt een wenkbrauw op, ademt schokkerig in door zijn neus waarbij zijn gezicht even een paar keer nerveus heen en weer schokt. Aan de ogen is de irritatie te zien maar toch spreekt zijn stem met respect de woorden. Heer Petrus ik kom me wenden tot u om te mogen worden toegelaten tot de hemelen onzer Heer.


Voor vele mensen hangt in hun gevoel nog steeds een moeten.. moeten goed doen, moeten presteren, moeten genieten... vooral in ons mooie met calvinistische sporen gevulde hersentjes.
Deze gedachte heeft me heel lang bezig gehouden.
Wat moet ik daarmee, moet ik echt wat? En als dat nou eens niet hoeft?

Er zijn filosofen die er bij zweren dat ons moraal besef puur genetisch bepaald is.
Alles wat we doen is ontstaan uit de basis boodschap: Gij zult alles doen om voor te bestaan. Wij zijn de overleveraars van miljoenen jaren evolutie.
Het feit dat we sociaal bewust zijn en elkaar niet klakkeloos afmaken, komt omdat in loop van heel veel jaren gebleken is dat mensen, die dat niet doen een grotere kans maken om te overleven en uiteindelijk blijven alleen de succesvollen over in de evolutieleer waarbij succes gelijk is aan voortbestaan.
Als je niet gelooft in een aparte entiteit die van jou iets verwacht dan is succes dus iets wat je zelf moet bepalen of je legt je gewoon neer bij de wetten der evolutie en dat moet je toch.

Petrus grijnst en zegt en waarom vind u dan dat u recht heeft om toegelaten te worden om door de hemelpoorten te mogen lopen. Even kijkt Petrus naar de poort van wolken die achter zijn tafel staat.
Adolf steekt zijn kin naar voren: Ben ik niet een van de bekendste wereldleiders, heb ik niet heel veel succes geboekt tot natuurlijk een verbond van Zionisten dat verbrak door te heulen met de Stalinistische monsters. Ik heb geleerd dat mijn maatstaven er toe doen en niet die zogenaamd geschreven staan en uit rechte van deze bewering vraag ik toegang tot de poorten van de Hemel. Het gaat niet om goed of slecht maar om wat ik vind...


Genieten, weer zo een moeten, pluk de dag. Deze boodschap komt steeds maar weer naar voren als een zogenaamde nieuwe weg. Het komt mij ontzettend geforceerd over en als dat dan niet lukt, moeten we er dan maar mee stoppen?

Jarenlang ben ik aan het zoeken geweest naar verklaringen als zijnde de zin van het bestaan, wat is God, wie ben ik etc etc. Van Bijbel, kaballah, boedisme.

Vele vele jaren later moet ik toegeven dat ik me het meest kan vereenzelvigen met wat de aanhangers van de Advaida vinden. Het leven is een film die afgespeeld wordt, puur ter vermaak meer niet, het is niet echt.
Nou kunnen we een aardig wat bladzijden vol gaan schrijven over dit onderwerp, ga ik niet doen. Als u daar meer over wilt weten zou ik willen adviseren om maar eens lekker te gaan googelen.
Waar het me nu om gaat is de basis boodschap dat ik er van overtuigd ben dat er geen hemel te verdienen is en dat de zin van het bestaan dus in het bestaan zelf zitten wat ook weer een tegenstelling is maar dat terzijde.

Petrus loopt naar de poort, doet een deurtje open van een klein kastje naast de poort en haalt een oude telefoonhoorn tegen zijn hoofd, opent even zijn mond maar luistert dan aandachtig en gaandeweg het luisteren verschijnt een vreemde grijns op zijn gezicht en hangt na een kleine knik op en sluit het kastje.
Langzaam loopt Petrus terug naar de nu fel kijkende gestalte.
Op het moment dat Petrus op enkele meters van Adolf is openen de deuren van de hemelpoort. Loopt u maar door zegt Petrus en gaat dan zitten op zijn stoeltje meteen weer verdiept in het blad.


Ik zag tijdens het zappen een programma van een stel toeristen die in Griekenland de Olympus waren opgelopen. De reisleidster legt uit dat ze in de tempel van Appolo staan. De grote steen moet de plek zijn geweest waar mensen vroegen om orakels. Kortom hier werden de vragen beantwoord.
Een van de toeristen gaat achter de steen zitten en roept vraagt u maar.
Natuurlijk komen er een paar grappige vragen met nog geestiger antwoorden. Tot dat een stelletje naar voren treed en zegt we twijfelen of we nu wel of niet kinderen moeten nemen.
Het orakel is heel duidelijk, het ouderschap is de mooiste taak in het leven.
Deze boodschap kwam dus duidelijk bij mij binnen en als ik dezelfde nacht wakker wordt en wat eerste gedachten door mijn hoofd gaan komt deze als een van de eerste naar voren.
Het is waar, mijn ouderschap is een van de mooiste dingen uit mijn leven. Kinderen hebben zin gegeven aan mijn leven, een taak, een moeten.
In mijn achterhoofd zwerft wel die ene Advaida gedachte, het is een film maar ja wel een hele mooie. Ik maak deze keuze al wetend dat ik een mooi verhaaltje aan het maken ben.


Adolf loopt door de poort zijn ogen glanzen van plezier en nu.. Hij loopt door een landschap wat niet anders is dan voor de poort. Nog maar even doorlopen denk hij daar achter die wolken is vast... en ook daar verandert het landschap niet. Verwarring treedt toe in het hoofd. Wordt hier nou een grap uitgehaald.
Na dagen gelopen te hebben besluit hij terug te keren op de weg die hij heeft gelopen. Maandenlang zoekt hij naar de plek totdat hij eindelijk de stoel met Petrus weer vindt.
Hij vraagt om uitleg en Petrus antwoordt..

u maakt uw eigen maatstaven, uw eigen normen dus... u maakt ook uw eigen hemel. Kortom er is in uw hemel niet veel ruimte voor anderen. Goed lang genoeg gepraat, ik krijg door dat Salomon Burke en Anthonie Kamerling staan te jammen bij poort 434324334a dus veel plezier hier en floep weg was Petrus