De tijger zonder strepen en het Roze Kasteel

Jagje zat zeker al een half uur op het stoeltje in de gang. Op dit stoeltje zaten meestal de stoute kinderen die de klas uitgestuurd waren. Het stoeltje stond vlakbij de kapstok van de kinderen waar de kleren schots en scheef op de hangertjes hingen.
Jagje zat daar niet om dat hij de klas uitgestuurd was maar omdat hij veel te vroeg was.
Hij wou niet te laat komen voor het vertellen van een verhaaltje aan de klas. De hele nacht had hij liggen woelen wat voor verhaaltje hij nu moest gaan vertellen. Het verhaaltje moest indruk maken op de kinderen maar eigenlijk moest het indruk maken op de juf.
Het beeld van die lieve juf had de hele dag en nacht in zijn hoofd gehangen. Hij voelde nog steeds haar hand op zijn hoofd. De enige verhalen die Jagje echt kon bedenken was hoe hij met haar de wereld wilde verkennen en kleine krokodillen jufjes zou maken. Maar dat verhaal kon hij natuurlijk niet aan de kinderen vertellen. De juf zou een goede indruk van hem moeten krijgen. Ze zou moeten zien dat hij sterk, grappig, romantisch, mooi, slim en lief was. De ideale man voor haar. Dat moest allemaal uit het verhaal komen. Vanochtend toen hij wakker werd na een onrustig hazenslaapje wist hij welk verhaal hij moest vertellen. Dat hij daar nou niet opgekomen was. Nerveus wiegde Jagje op de stoel in gang. Hij realiseerde zich dat kinderen niet mochten wippen op de stoeltjes en besloot toen stil te zitten zodat de juf hem niet kon betrappen op iets wat zij vast niet goed vond.
Eindelijk ging de deur van het lokaal open en de buitenwind waaide de gang in. Een klein jongetje keek om de hoek van de deur en riep: Juf hij is er, hij is er. De roze krokodil, Jagje is er. Daarna volgde de stem van de juf: haal hem maar naar binnen dan en Jagje’s hart sloeg even een stukje sneller. Voorzichtig rechtop lopend om zo waardig mogelijk over te komen liep Jagje het lokaal in, bewust niet naar de juf kijkend. Toch zag hij haar lach en als je kon zien aan een roze krokodil dat hij bloost dan had je het nu gezien.

Ooit en niet eens zo heel lang geleden lag hij op zijn plaatsje rustig te slapen toen Mildred de reiger weer eens aanvloog en krijsend hem uit zijn slaap haalde. Hij krijste: je bent toch niet de verjaardag van Ole vergeten he Jagje? Hij ging rechtop zitten en dacht na hoe hij dat nou kan vergeten. Het oudste dier van het Bos, Ole de olifant. Jagje wist wat hij voor kado moest meenemen voor Ole en begon te zoeken in zijn rommelkast.

Ole zat onder de oude boom midden in de Savannah, een grote groep kleine olifanten was vlakbij aan het spelen op het gras. Ole keek blij op toen hij de roze krokodil aan zag komen wandelen met een kadootje in zijn handen. Oh dat is fijn zei de oude olifant. Het gevaarlijkste dier van het woud komt deze oude olifant een bezoekje brengen. Mijn oude vriend wat fijn om je te zien. Jagje schudde de oude olifant de poot en gaf daarna het presentje aan zijn vriend.
Deze pakte met zijn slurf voorzichtig het pakje uit. Uit de verpakking kwam een elektrische tandenborstel. De olifant moest heel hard lachen. Je bent wijs Jagje heel wijs. Wij olifanten worden vaak niet ouder dan een jaar of 70. Ik ben al 90 jaar oud en nog steeds fit. Ik ben bezig met mijn vierde gebit waar andere olifanten hun zesde al verbruikt hebben. Zonder gebit kan ik niet malen en verhonger ik. Normaal gesproken gaat een gebit maar tien jaar mee maar door goed te poetsen, mijn hele leven al, doe ik meer dan twintig jaar met een gebit. Dat betekent dus dat ik langer kan leven. De meeste olifanten gaan namelijk dood door honger omdat ze niet meer kunnen kauwen. Maar mijn beste krokodil hoe gaat het met jou of met andere woorden moet jij niet eens voor nageslacht zorgen?

Op dat moment stopte Jagje even met vertellen en zag de hele grote groep met kinderen aandachtig naar hem luisteren. De juf leek nauwelijks op te letten, ze was blijkbaar wat proefwerkjes aan het nakijken. Jammer zou ze wel geluisterd hebben? Nu moest hij laten zien dat hij ook romantisch was. Jagje schraapte even hard zijn keel zodat ook de Juf opkeek en even luisterde naar zijn vervolg van het verhaal.

Kijk beste Ole, ik ben de dame nog niet tegengekomen waar ik mijn hart aan wil verpanden maar ik heb wel een beeld van hoe ze zou moeten zijn. Ole de oude olifant glimlachte even en vroeg natuurlijk hoe dat dan wel niet was dat beeld.
Nou vervolgde Ole, ze moet van slagroomtaarten houden natuurlijk en heel erg van kinderen houden en natuurlijk van mij. Ze moet prachtige lange haren hebben en de schoonheid van een sprookjes prinses. Ze moet dansen en zwieren in mooie jurken en zingen als een nachtegaal.

Hier stopte Jagje weer even want hij had geen idee of de juf wel kon zingen.

Misschien is dat zingen niet zo heel belangrijk mijn beste Ole, maar fijn zou het wel zijn. Daarentegen ze moet het wel fijn vinden om lekker in het zonnetje te liggen aan de rand van een mooie oerwoudrivier.

Nu nou zei Ole, ik denk dat ik wellicht je wel kan helpen. Mijn neef uit India, een oude Indische olifant met de naam Rajnesh vertelde mij ooit over een beeldschone prinses die in een groot roze kasteel woont midden in het oerwoud van India bij de grens van Kashmir. Ze schijnt gek op taarten te zijn en de mooiste stem te hebben van het oosten. Vele prinsen hebben om haar hand gevraagd maar zij heeft steeds geweigerd, wellicht is het een idee als de prins van het oerwoud eens een poging doet. Ik kan mijn neef berichten dat je er gauw aankomt.

En zo vertrok Jagje voor de lange reis naar India. Vele dagen lopen en heel veel zwemmen. Soms kon hij zich vasthouden aan voorbijkomende boten en soms zwom hij lekker op zijn gemak door de indische oceaan.
Aan land stond de neef Rajnesh al te wachten met op zijn rug een jonge donkere jongen met een tulband om en een grote glimlach. Hoi zei Rajnesh, de jongen op mijn rug is Suresh. hij is al bij mij sinds hij kon kruipen en dat is zeker 1 gebit geleden. Samen verdienen we ons geld in de houtkapperij in het oerwoud. Maar genoeg gepraat, kom op mijn rug zitten dan gaan we naar het oerwoud.
Tijdens de rit vertelde Rajnesh honderduit over de mooie prinses in het roze kasteel. Jagje leerde dat veel prinsen verdwenen waren die richting het kasteel gingen. Waar ze zijn gebleven weet niemand. Toch kwamen er ooit ook een paar prinsen terug van hun moedige poging de prinses te veroveren. Deze prinsen durfden niets te zeggen en verdwenen na hun terugkomst bevend als bange rietstengels in hun verre kastelen. Jagje liet zich niet van de wijs brengen door dit angstige toekomstbeeld. Hij was immers een stoere en sterke prins van het oerwoud.

Jagje keek even snel op naar zijn toehoorders en zag dat de juf lettertjes aan het intikken was op haar telefoon.

Wist je dat ik eigenlijk ook een prins ben zei Suresh. Ik stam af van de machtige Maharadja Radjoe stam uit Kashmir. Deze stam is door het Indiase leger verslagen en nu leven we anoniem als voorbeeld burgers in de Indiase maatschappij.
Na enkele uren door het oerwoud gelopen te hebben kwamen ze aan de voet van een hoge berg. Bij de weg omhoog naar de top stonden twee grote soldaten op wacht en toen de drie aankwamen hielden ze met hun speren de weg verspert en riepen halt.
Voorbij dit punt zijn geen gevaarlijke dieren toegestaan dus de olifant mag er niet door en dat rare beest op zijn rug ook niet. Jagje stapte af en zei, pas maar op heren. Ik ben geen dier maar een prins van het oerwoud en als jullie me nog een keer beledigen dan eet ik jullie op bij mijn volgende ontbijt.
Dat vooruitzicht vonden de wachters geen prettig idee. Zo’n grote krokodil vonden ze toch maar een beetje te veel van het goede. Jagje en Suresh mochten door. De olifant bleef beneden achter, hij had toch al zin in een lekker dutje aan de voet van de berg.
Na een tijdje klimmen de berg op in de toch wel erge warmte kwamen ze bij een grote rots met een klein Harig mannetje met grote rode ogen en een wit gezicht.
Zo Zo zei het kleine mannetje met een akelige stem. Jij bent vast een prins.. ja ja. Mijn naam is Izniwais...ik ben de wachter van de berg en niemand komt langs mij zonder dat ze de opdracht vervullen die ik ze geef. En trouwens jonge prins, het maakt niet uit of je wachters of een krokodil meeneemt, uiteindelijk zal je het alleen moeten doen. Suresh keek Jagje aan en lachte. De wachter dacht dat Suresh de prins was.. Jagje ontblote zijn grote tanden en keek Izniwais even smalen aan. En beste wachter hoe denk jij ons dan tegen te houden. Even leek Izniwais toch even te schrikken. Een grote roze krokodil is toch wel een beetje eng met zoveel tanden. Luister enge pratende krokodil ik beschik over een toverkracht die doorbroken moet worden alvorens een prins verder op weg mag naar het roze kasteel.
De dwerg Izniwais zwaaide met zijn armen en direct leek het even of de lucht vibreerde en daarna plotseling stil stond. Jagje keek verbaasd om zich heen en zag Suresh omwikkeld staan met stalen touwen overal om hem heen behalve dan op zijn gezicht. Haha probeer daar maar uit te komen prins en de dwerg stapte van de rots en leek in het niets verdwenen.
Vreemde opgave zei Suresh maar weet je Jagje ga lekker door, ik verzin wel wat. En zo geschiedde. Jagje beklom het verdere pad naar boven en na een goed uur klimmen verscheen de poort van het kasteel.
Zachtjes duwde Jagje tegen de poort die gewoon openging. Jagje stond alleen in een grote roze hal met roze vloer tegels en roze meubelen.Eigenlijk was alles rood. Jagje keek even om zich heen en hoorde toen een hard gestamp van 4 grote poten begeleid door een angstaanwekkend gebrul. In de hal verscheen een ontzettend groot, gemeen, angstaanjagend dier. Jagje die inmiddels op een stoel was gaan zitten omdat hij heel moe was van de klim, zag dat het een ongelooflijk grote tijger was met tanden die bijna net zo groot waren als de tanden van de olifant.
Het gekke van de tijger was, hij had geen strepen.
De tijger brulde hard en keek verdwaasd om zich heen. Waar is de indringer, weer zo een net prins zeker brulde de streeploze monster. Jagje realiseerde zich dat de tijger hem blijkbaar niet kon zien. Een roze kroko in een roze ruimte valt natuurlijk niet zo op en blijkbaar had de tijger niet van die geweldige ogen.
Vertel eens tijger, waar zijn je strepen en Jagje verplaatste zich geluidloos naar een andere plek.
De tijger brulde en sprong in de richting waar Jagje net was maar de tijger vond alleen een bankstel. Waar ben je Prins waar ben je .brulde de tijger nu nog bozer.
Jagje antwoorde: alleen als je verteld wat de opdracht is tijger en gauw verplaatste Jagje zich weer en gelukkig net op tijd want de tijger had zich razendsnel verplaatst naar de plek waar Jagje zich net bevond. Ok prins, als jij mij mijn strepen kunt terug toveren dan mag je naar de prins..en ik zal je een kleine hint geven, alleen de prins die de tijger bang weet te maken zal dat lukken.
Jagje dacht even rustig na en wist wat hij moest doen. Zeg tijger begon Jagje ik beloof je dat ik me zal laten zien maar weet dat ik zo weer kan verdwijnen en overal kan opduiken waar ik wil.
Pfff zei de tijger, je doet maar, uiteindelijk weet ik je te vinden en dan ben je mijn dessert voor vanavond.
Jagje kroop naar de tijger toe tot dat hij vlakbij het monster was, zijn roze bek was op enkele centimeters van de neus van het gevaarlijke dier, Jagje was niet vaak bang maar nu voelde hij zich niet op zijn gemak. Toen opende de krokodil zijn grote machtige bek met grote witte tanden en brulde zijn beroemde oerwoud brul.
De tijger zag opeens uit het niets een hoop gevaarlijk uitziende rooftanden die een moment later weer was verdwenen en enkele seconden later weer verscheen. De tijger wist niet waar hij het had en elke keer als Jagje zijn tanden liet zien verscheen er een streep op de tijger,
Ho maar riep de tijger, ik doe de deur open van de poort naar de koninklijke vertrekken en het monster sloop met de staart tussen zijn benen, trillend naar een muur en met een vreemde pootbeweging ging uit het niets een grote deur open naar een lichte ruimte,

Aan het eind van de lichte ruimte waren twee tronen met een oude koning en een oude koningin.
Bij hun voeten zat een prachtige prinses te spelen op een kleine harp. Ze stopte onmiddellijk toen ze de roze krokodil zag verschijnen.
De koning stond op en riep, wie verschijnt hier aan het hof ?
Jagje maakte een buiging en zie, ik ben het Sire, Jagje de prins van het oerwoud aan de Nijl.
De koning lachte zachtjes en je komt hier voor de hand mijn dochter neem ik aan en tegelijkertijd draaide de koning zijn hoofd naar zijn dochter die verrukt uit was opgestaan en bevestigend knikte dat zij het wel kon waarderen.
Dan is de laatste opdracht geslaagd prins Jagje, de prinses geeft aan dat je haar goedkeuring kan dragen, vermoedelijk heeft dat iets met je kleur te maken en dat betekent dat ik mijn zegen geef
Jagje lachte en zei toen: Beste koning, koningin en beeldschone prinses, hoe mooi ik het voorstel ook vind, ik denk dat bij deze prinses geen roze krokodil past maar een echte Indiase prins. Mij hart is al vergeven aan een prachtige vrouw. De prins die ik op het oog heb is hier vlakbij, zijn naam is Suresh. Meteen daarop ging de deur open en zijn vriend Suresh kwam binnen lopen met de tijger en de dwerg achter zich aan.

De koning keek verbaasd over een tweede prins die de opdrachten wist te vervullen en de prinses die was op slag verliefd op de mooie prins en ze leefden nog lang en gelukkig.

Jagje keek naar de kinderen en naar de juf die aan het bellen was met een mobiel telefoontje.
Maar hoe kwam prins Suresh dan langs de dwerg en de tijger. Nou zei Jagje, hij had de dwerg bij zich geroepen en verteld dat hij wel een nieuwe minister aan zijn hof kon gebruiken als hij getrouwd zou zijn met de prinses en dat zag de dwerg wel zitten en de tijger schrok zich een hoedje toen Suresh vertelde dat hij zijn vriend de krokodil zocht. Dat was voldoende voor de tijger om zich voor een tweede gewonnen te geven.

De juf klapte in haar handen. Jagje dat was een prachtig verhaal maar de kinderen moeten nu naar huis en mijn verloofde staat al op me te wachten bij de deur. De kinderen sprongen op Jagje en knuffelde hem met zijn allen.
Jagje kon zijn tranen amper in bedwang houden, de juf was al verloofd... de juf ... was al verloofd.

Op dat moment legde de juf haar hand op zijn hoofd en zei : lieve Jagje volgens mij wil je vast met mij en mijn verloofde een lekker stuk slagroom taart eten. Mijn verloofde is de neef van de bakker en die heeft vast nog wel wat in voorraad.
Dat fleurde Jagje helemaal op en de tranen waren gauw gedroogd nu hij wist dat er een lekker stuk taart op hem wachtte.